هر دو جزء تشکیل دهنده فناوری RFID شامل ریدر RFID و تگ های RFID عمدتاً در سه فرکانس بکار گرفته می شود که باید هر دو این اجزاء با هم فرکانس یکسانی داشته باشند. اولی فرکانس پایین یا Low Frequeny است که فرکانس 125 کیلوهرتز برای RFID مورد استفاده قرار می گیرد، دومی فرکانس بالا یا High Frequency می باشد که فرکانس 13.56 مگا هرتز در فناوری RFID مورد استفاده قرار می گیرد و این نوع تجهیزات به نام مایفر Mifare نیز در بازار مشهور هستند، سومی فرکانس فوق العاده بالا یا ULTRA High Frequency یا UHF می باشد که فرکانس 860 تا 960 مگا هرتز برای RFID مورد استفاده قرار می گیرد.
هر یک از این فرکانسها قابلیتها و کاربردهای خاص خود را دارند که متناسب با فرکانس ریدر باید تگ RFID هم فرکانس را انتخاب نمود به عنوان مثال در اکسس کنترل، دستگاههای حضور غیاب، قفل های الکترونیکی، قفل های دیجیتال استخری از فرکانس 125 کیلو هرتز یا 13.56 مگا هرتز استفاه میگردد، در کارتهای اعتباری، کارتهای هوشمند، کتابهای کتابخانه، هتلداری، چمدانهای هواپیمایی و ردیابی داراییها از فرکانس 13.56 استفاده می شود و در پروژه هایی مانند انبار داری هوشمند، پارکینگ هوشمند، کنترل و مدیریت خط تولید، صنعت طلا و جواهرات از فرکانس UHF استفاده می شود. مزیت استفاده از فرکانس UHF این است که فاصله بین تگ RFID و ریدر برد بلند که آنتن UHF نیز نامیده می شوند میتواند تا 12 متر فاصله داشته باشد در حالی که در فرکانس های LF و HF این عدد کمتر از 10 سانتیمتر می باشد.
ریدرهای RFID با توجه به کاربردشان از پروتکلهای ارتباطی خاص استفاده می کنند که این پروتکل های ارتباطی از طریق پورتهای مختلف از جمله پورت شبکه TCP/IP ، پورت سریال 485، پورت وایگند Wiegand ، بلوتوث، وایفای و ... برقرار میگردد .
جنس تگ های RFID بر اساس کاربرد متنوع هستند. تگ های بکار گرفته شده در قفلهای استخری از نوع سیلیکونی یا پلاستیکی فنری، در هتل داری از نوع کارتهای PVC، در صنعت طلا و جواهرات از نوع کاغذی، در پارکینگ هوشمند خودرو از نوع برچسب های کاغذی خرد شونده قابل چسب بر روی شیشه خودرو، کنترل خط تولید در اندازه های مختلف پلاستیکی و یا فلزی و... می باشد.
